Vae Victis

Ze zijn daar weer, met hun Romeinen. Het lijkt soms wel alsof er geen andere interessante historische periodes of hoofdpersonages zijn, of het moesten cowboys of Vikings zijn. Wacht, ik heb een idee dat wel moet verkopen: “Cowboys vs. Vikings vs. Romeinen.” Rare jongens, die stripmakers.

Dat moest er even uit, nadat ik het eerste nummer van “De expeditie” gezien had. Gelukkig kon ik me me over mezelf zetten en ben ik ook effectief beginnen lezen. Dat was niet in het minst omdat de naam “Frusin” op de kaft stond.

Marcelo Frusin is de tekenaar van de reeks, laat ons eens met de tekenaar beginnen, dat is eens wat anders. Zeer bekend is de man niet langs deze kanten. Comiclezers kennen hem misschien van de reeksen “Hellblazer” of “Loveless”, beiden onvertaald. De enige Nederlandstalige strip van zijn hand die me bekend is, is een kortverhaal in de tweede bundel van “De ware stadslegenden”.

Frusin is één van mijn favoriete tekenaars en het verbaast me dat hij met zijn vrij onconventionele stijl de wereld van de Europese strips onveilig begint te maken. Het lijnwerk van Frusin is immers een buitenbeentje in dit van flitsende, commerciële tekenaars vergeven wereldje. Frusin mixed fijne lijnen met grove borstelstreken en bouwt zo een geheel eigen grafisch universum. Vooral de ogen en tronies van zijn, meestal lugubere, personages blijven me boeien. Frusin is een meester in gezichtsuitdrukkingen, liefst met een gegroefde en getekende facie als canvas.

In de verre Amerikas is het de gewoonte dat een tekenaar enkel de potloodschetsen levert en dat drie anderen, een inkter, een inkleurder en een letteraar, het werk afmaken. Kwestie van tweeëntwintig pagina’s per maand te kunnen publiceren. De Europese strip heeft een trager tempo en Frusin neemt hier al die taken zelf voor zijn rekening. Spijtig genoeg lijkt hij daarvoor de computer te gebruiken en lijkt hij die technieken nog niet helemaal onder de knie te hebben. Begrijp me niet verkeerd, dit is één van de best getekende strips die ik deze maand onder ogen kreeg, maar voor wie het eerdere werk van Frusin kent, zal het misschien een heel klein beetje teleurstellen.

Het verhaal dan. Ook Marazano is niet echt zeer bekend hier. Ondanks het feit dat hij al tientallen reeksen geschreven heeft zijn er maar een paar vertaald. En dat zijn dan nog vrij obscure strips. “Cuervos” iemand? Of “Eco Warriors”?

Recenter werk van hem werd enkel in hardcover uitgebracht en toont echter dat de man heel wat in zijn mars heeft. Zo waren “Het Chimpansee-syndroom” en “Het Syndroom van Abel” beiden een schot in de roos. (Zou er een verband zijn met het woord “Syndroom” in de titel?)

Deze eerste aflevering van “De expeditie” is qua plot vrij conventioneel maar is zeer goed geschreven en doet hopen op een minder voor de hand liggend vervolg. Een Romeinse generaal stuurt in het geheim een expeditie naar zwart Afrika waar een voor hem (en voor ons) onbekend en zeer rijk volk zou wonen. Op het einde van deze strip komt de expeditie net ter bestemming aan.

Wat we dus in dit eerste deel voorgeschoteld krijgen is de tocht naar het fabelachtige land. De leden van de expeditie worden aan ons voorgesteld, enkelen sterven onderweg (as per usual) maar de andere karakters worden op entertainende wijze uitgediept.

In zijn genre, de op een mysterieuze plot gebouwde en entertainende historische strip, is deze eerste aflevering een uitblinker. En dan is er natuurlijk nog de belofte die de geheimzinnige beschaving inhoudt. Waarschijnlijk zien we het tweede deel pas in 2013 of zo. Normaal gezien is dat goed nieuws voor de portefeuille maar in dit geval vind ik dat oprecht een spijtige zaak.

Recensie: De expeditie nr. 1 – De Leeuw van Nubië

Tekst: Richard Marazano

Tekeningen: Marcelo Frusin

Dargaud