Vaart

Okay, ik beken: ik heb nog niet echt veel strips van Robbedoes en Kwabbernoot gelezen. Ik bezit dus amper een referentiekader voor deze bespreking. Aan de andere kant: er is redelijk wat commotie geweest toen Morvan en Munuera het duo updaten naar een iets modernere versie dus misschien is mijn maagdelijke blik juist een plus.

Die facelift werd ingezet met album nr. 47: “Onder de Seine”. Morvan en Munuera bleven aan het roer staan tot en met album nr. 50. Nadien nam Fabien Vehlmann (Alleen, Green Manor) de schrijfstok over en Yoann (Donjon Monsters) de tekenpen.
In “De schaduwzijde van Z” volgen de gebeurtenissen elkaar in razendsnel tempo op. Robbedoes, Kwabbernoot en Graaf Pancratius (de Zonnebloem van dienst) worden bijvoorbeeld aan het begin van het verhaal wakker op de maan. Een oude bekende van hen: Z, heeft hen ontvoerd om hen zijn nieuwe onderzoeksproject voor te stellen. Dat project wordt financieel ondersteund door een corporatie die, om wat return on investment te krijgen, eveneens een vakantieoord voor de superrijken op de maan heeft neergepland. En dan gaan de poppen aan het dansen.
Sabotage, vernielde hotelkamers, weerwolven, zonnestralen, verraad, complotten, enzovoort. Veel tijd voor karakterontwikkeling is er niet in dit album. Nu, voor mij is dat absoluut geen probleem. Albums met enkel actie hebben een relaxerend effect op mijn geest.

De plottwist worden afgewisseld met grappige situaties en hilarische nevenpersonages, met als toppers het hoofd van de security, een amalgaam van de gehele cast van “The Expendables”, en een rijke jonge popster genre Avril Lavigne. (ik kon op niemand anders komen, ben ik nu oud?) Er zitten ook redelijk wat amusante cameo’s en verwijzingen in deze strip. Geen voorbeelden. Ik wil uw puzzelplezier niet verpesten. De plottwists en grappen zijn niet allemaal even geslaagd en geloofwaardig maar zijn steeds op zijn minst entertainend en onderhoudend.
De tekeningen zijn zwierig en werden duidelijk met gusto aan de pagina toevertrouwd. Yoann adapteert op een bepaald moment zelfs een soort van Frans graphic novel stijltje om een scène waarin duchtig gehallucineerd wordt te illustreren en doet dat met verve. Yoann is tevens een meester in het ontwerpen van fantasievolle decors en in de setting van dit verhaal kan hij daar, tot mijn grote vreugde, volledig voor gaan.

Extra pluimen gaan naar Hubert, die de inkleuring verzorgde. De sfeervolle scènes op de maan en het modernistisch aandoende decor dat Yoann aan het papier toevertrouwde worden door Hubert zeer doeltreffend en atmosferisch ingekleurd.
Conclusie: entertainend, grappig en zwierig. Dat kan dienen als een fantastisch voorgerecht. Ik hoop in een volgend deel echter wel dat er beetje gas terug wordt genomen om de karakters tot hun recht te laten komen. Kwestie van als lezer emotioneel geïnvesteerd te raken. Vroeger was dat iets voor vrouwen en stationsromannetjes, maar als nieuwe man weet ik dat ook wel te appreciëren. Zo. En nu terug naar de afwas.

Robbedoes en Kwabbernoot nr. 52: De schaduwzijde van Z
Tekst: Fabien Vehlmann
Tekeningen: Yoann
Kleur: Hubert
Dupuis