Zware last

Bastien Vivès is hot. Nadat zijn vierde album “De smaak van chloor” in 2009 op het festival van Angoulême de hoofdprijs wegkaapte wordt de man een beetje gezien als de Franse Brecht Evens. Vanuit Belgisch standpunt dan toch. In Frankrijk kwamen van hem vijf boeken uit bij KSTR, de graphic novelly afdeling van Casterman. Eerst kwamen zij aanzetten met een Nederlandse vertaling van “De smaak van chloor”. Dat bleek een succes en intussen zijn vijf van de zes boeken die ze van hem op stal hebben staan al in het Nederlands verschenen. Voor eind dit jaar staat nog “Hollywood Jan” op de planning maar net verschenen is dit album: “Meisjes”. Eigenlijk is dit boek, chronologisch gezien, het stripdebuut van Vivès. De vraag is natuurlijk: “Had hij hét toen al?”

En ja hoor: ook dit boek is raak. Al is Vivès sinds dit boek uiteraard al heel wat geëvolueerd.

Zo ontbreekt er bijvoorbeeld een duidelijke spanningsboog in het verhaal. Een gegeven dat in strips als “Polina” en “In mijn ogen” toch duidelijker aanwezig was. Het verhaal gaat over twee tienermeisjes, Alice en Charlotte en de zesentwintigjarige Renaud. Renaud, duidelijk Vivès zelf op jongere leeftijd, ontmoet de meisjes op straat en raakt verwikkeld in een storm van puberemoties, ontluikende liefde en meisjeshormonen.

Dat we hier niet echt met een verhaal met rode draad te maken hebben hoeft geen domper te zijn op de feestvreugde. Vivès schetst met rake dialogen en een opeenvolging van losse gebeurtenissen een mooi beeld van de relatie tussen zijn drie protagonisten.

Voor sommige mensen zal zijn typering van de vrouwelijke tiener er misschien wat over gaan en zullen hun gedragingen karikaturaal of zelf gargantuesk overkomen, maar ik zeg u: tieners zijn simpelweg compleet waanzinnig. Ik weet dat. Ik ben er ook één geweest. De realiteit wordt hier dus amper oneer aangedaan. En die benadering levert natuurlijk ook sappige en (tiener)dramatische momenten op.

In zijn tekeningen zoekt Vivès eveneens de overdrijving op. Zo heeft hij Alice een gigantische boezem op haar frêle frame geënt. Toch kunnen we op zijn minst zeggen dat dat een verantwoorde keuze is geweest omdat er in het verhaal effectief wat mee gedaan wordt. En nee, niet op die manier. Viezerik.

Ondanks dat soort dingen, waar hier en daar misschien een oude feministe zou kunnen over struikelen (het niet dragen van een bh heeft zijn gevolgen op latere leeftijd), legt Vivès een groot respect aan de dag voor zijn onderwerp. De meisjes zijn eigentijdse, sterke persoonlijkheden met een grote dosis daadkracht en punch. Vivès toont de meisjes als wilde natuurkrachten, onberekenbaar dat wel, maar ook de eigenlijke heerseressen over de schepping en de lusten van de man. Ook dat zou naar een karikatuur kunnen verglijden ware het niet dat er perfect gedoseerd wordt met tedere momenten waarop de vrouwen in de knop nog even meisje kunnen zijn. Dagboeken, traantjes en papa’s lievelingetjes: aanwezig.

De tekenstijl van Vivès is in deze strip nog niet zo uitgepuurd als in “Polina” of “Innige vriendschap” maar de hand van de meester is al duidelijk aanwezig. Dunne, zwierige en schetsmatige lijnen die, wanneer ze aan zijn tekentablet toegevoegd worden, een wervelende en levendige pagina garanderen. Vivès was blijkbaar toen al een meester in de stroming “overdreven anatomie” en het feit dat we weten wat hij nu uit zijn tekenstijl haalt maakt de tekeningen in “Meisjes” nog net dat tikkeltje charmanter.

Een debuut van zulke klasse halen de meeste stripmakers slechts als ze op hun dertigste of later debuteren. Vivès was drieëntwintig toen “Meisjes” uitkwam. Dikke pee.

Meisjes

Bastien Vivès

Kstr

HC – € 16,50