Alles

Op zoek naar een prachtig cadeau voor de eindejaarsdagen? Zoek niet verder. Deze strip is van het beste dat ik ooit gelezen heb. En er staat niet eens “Graphic Novel” op de voorkant, terwijl dit wel dé strip bij uitstek is om intellectuelen en/of meerwaardezoekers warm te maken voor het medium.

Let wel: niet geschikt voor Jan en/of alleman …

Eerst de feiten dan maar: Dit boek is een bundeling van alle Alec strips die Eddie Campbell, de tekenaar van “From Hell” gemaakt heeft gedurende de voorbije dertig jaar. Vandaar dat men met het boekwerk een telefoonboek zou kunnen doodslaan. Meer dan 600 pagina’s alstublieft en toch nog zeer schappelijk geprijsd, zijnde vijfendertig Amerikaanse Dollars.

Alec, de hoofdfiguur van het boek, is in principe Eddie Campbell zelve. Een autobiografisch werk dus, zei het wel opgefleurd met droom –en waandenkbeelden, overdrijvingen, mijmeringen, fantasieën, en dergelijke meer.

Elk hoofdstuk werd ooit al eens gepubliceerd als een aparte strip en meestal hebben die verschillende delen ook een verschillende uitwerking. Er zijn rechttoe, rechtaan biografische vertellingen, er is een deel met anekdotes vermomd als één pagina gags, er is een deel dat geschreven is als een handleiding “Hoe te leven als artiest” en nog veel meer. De enige constante is Alec. Men zou zeggen dat dit een chaotisch geheel oplevert, waarop ik meteen zou repliceren: “Ja, net als het echte leven.” Maar dat is niet eens nodig. Campbell kent zijn metier goed genoeg om te verwijzen naar vorige delen en beelden en zinnen te recycleren zodat er toch nog een vrij grote samenhang in het verhaal ontstaat. En dat over een spanne van dertig jaar. Wat ook helpt is dat men als lezer eveneens de sensatie heeft van mee op te groeien, zich mee te ontwikkelen en mee dingen te realiseren. Alec is misschien Eddie Campbell, maar Alec is ook wij allemaal.

Uitgever en auteur hebben hun best gedaan om alle exploten in dit boek chronologisch te publiceren en af en toe een woordje uitleg te includeren, wat de leesbaarheid uiteraard ook ten goed komt.

Maar waarom mijn enthousiasme? Daar zijn heel veel redenen voor. Ik beperk me tot de belangrijkste. Campbell is op hilarische en zeer droge wijze grappig in zijn commentaar op het leven. Hij toont een relativerend inzicht dat vrijwel ongezien is. Hij is tevens een rasverteller die de onnozelste gebeurtenis te baat grijpt om een filosofische gedachte te verkopen, een mening over te brengen of gewoon een glimlach los te weken.

De grote kracht van het boek is de herkenbaarheid. Campbell heeft het over dronkenschap, vriendschap, huisdieren, kinderen, het kopen van een huis, vliegtuigreizen, verzameldrang, irritante mensen, gordijnen, enz.

Hij shift ook constant tussen een highbrow en een lowbrow perspectief. Een scheet kan leiden tot Nietzsche en Homerus tot kotsen op de huiskat.

Voor de stripfan is dit boek bovendien nog eens een schat aan anekdotes en beschouwingen over het vak zelf: van Alan Moore en de geschiedenis achter de schermen van “From Hell” tot Will Eisner en hoe men zich hoort te gedragen als men wil doorbreken in de stripwereld. Dit boek bevat alles.

Ook grafisch is dit een zeer interessante strip. Nogal wiedes want in de eerste plaats zien we hoe de artiest groeit van beginner tot grootmeester. Campbell is ook niet te benauwd om te experimenteren. Doorheen het boek gebruikt hij verschillende materialen en technieken. Dit boek heeft hij helemaal voor zichzelf gemaakt en pas in de tweede plaats voor de lezer. Geen compromissen, enkel de pure geest van de artiest.

Wel even oppassen en goed opletten nu voor u het, na zoveel positiviteit, in allerijl aanschaft. Ik vind dit boek fantastisch maar misschien kan men dat van u niet zeggen. Aangezien het boek niet vertaald is in het Nederlands moet u een mondje Engels verstaan. Zeg, bij nader inzien, maar gerust een mondvol. Campbell schuwt lange monologen met moeilijke woorden niet en er komen tal van Engelse dialecten aan bod.

Voor vele mensen zal dit een langdradig boek blijken te zijn. Veel tekst, enkel zwart-wit tekeningen, paginalange monologen, ellenlange gesprekken, amper explosies, enz. Dat dat alles van een torenhoge kwaliteit is staat voor mij buiten kijf, maar voor sommigen zijn deze zaken waarschijnlijk van geheel andere orde dan gesneden koek. Ongesneden koek namelijk, enkele weken oud, terwijl je 10.000 lepels hebt maar geen enkel mes.

Isn’t it Ironic? Ja, dat is het zeker.

Alec – The Years Have Pants (A Life-Sized Omnibus)

Eddie Campbell

Top Shelf Productions