Eindelijk

Yves H. Schrijft aan de lopende band scenario’s voor vadertjelief Hermann. Een matig scenarist die zonder de bekendheid van zijn papa waarschijnlijk nooit zou zijn doorgebroken. Nog een voorbeeld van het feit dat talent en hard werken quasi altijd aangevuld dienen te worden met een portie geluk wil men succes oogsten.

Vandaag komt dit olijke duo aanzetten met “Old Pa Anderson” en warempel: deze is leesbaar! Geen onbegrijpelijke scènewissels, geen tenenkrullende dialogen en een rechttoe, rechtaan verhaal. Ik zou zelfs meer zeggen: “Old Pa Anderson” is een bovengemiddeld goede strip.

Het verhaal is simpel: Old Ma Anderson komt te overlijden en Old Pa Anderson blijft alleen achter. Ooit hadden ze een zestienjarig dochtertje dat plots in rook opging. Old Pa Anderson heeft altijd vermoed dat er vuil spel gespeeld werd door zijn blanke medemens, maar iets ondernemen zou hem in het Mississippi van 1952 duur te staan gekomen zijn. Nu zijn vrouw er niet meer is heeft hij echter niets meer om voor te leven.

Old Pa start een zoektocht naar zijn verdwenen dochter en als snel draait die zoektocht op een keiharde wraakactie uit. Een wraakactie die even bloederig als emotioneel is en die bovendien een onverwacht einde kent.

Het niveau van het scenario is deze keer dus beter dan we van Yves H. verwacht hadden omdat het zo simpel is. De motivaties van de hoofdpersonages wortelen in simpele oergevoelens en de plot davert voorruit als een trein. Yves H. schreef al niet veel dialogen en voor dit boek schroeft hij de frequentie nog meer terug. Een goede zet want van het bedenken van memorabele zinsneden kunnen we hem niet beschuldigen.

Bovendien komt daardoor plaats vrij voor vader Hermann die met zijn fantastische tekeningen het iets beter dan doordeweekse scenario transformeert tot een strip die de moeite is.

Dat Hermann kan tekenen weet iedereen. Sinds hij zijn eigen inkleuring verzorgt is zijn niveau nog meer gestegen. Hermann heeft ook exact die ingrediënten in zijn tekenpen zitten die een strip noir als dit nodig heeft om de massa te ontstijgen: karakterkoppen, de capaciteit om geweld hard, onverbloemd en visceraal op papier te zwieren en een timing en lay-out die het beste van de media film en strip combineren.

Uitschieters zijn de stille pagina’s die enkel dienen om de setting en atmosfeer te duiden. Hermann goochelt met close-ups en camerastandpunten en brengt schijnbaar ongerelateerde zaken in beeld. Samen vormen ze echter scènes die perfect doen waar ze voor bedoeld waren: de lezer kopje onder dompelen in de sfeer van het verhaal middels een perfecte mise-en-scène.

“Old Pa Anderson” is de eerste strip van dit vader-zoon duo die de moeite van het aanschaffen waard is. Ik heb hem zelfs twee keer gelezen. Toegegeven: de tweede keer heb ik enkel naar de plaatjes gekeken.

Old Pa Anderson

Tekst: Yves H.

Tekeningen: Hermann

Collectie Getekend – Le Lombard