Verassing! Uitgeverij Strip2000, die van de humorstrips, heeft een nieuwe imprint in het leven geroepen: Gorilla. Het is de bedoeling om daaronder avonturenstrips uit te geven. Een groot deel van de strips die hierin ondergebracht worden zijn afkomstig uit het fonds van de Zwitserse uitgever Les Editions Paquet. Handig is dat, dan heb je als uitgever al een beetje zicht op de mogelijke verkoopscijfers. De Gorilla imprint lanceerde meteen een hele hoop titels. Een onschuldige kinderhand viste daar Gung Ho Deel 1 uit om gerecenseerd te worden. Mijn eerste indruk bij het lezen van de openingszinnen was, om het zacht uit te drukken, niet al te positief. “In een nabije toekomst. Ergens in Europa.” Serieus? Nog een clichétje iemand? Ok dan, de eerste regel dialoog wordt uitgesproken door iemand die op wacht staat: “Het is een beetje te rustig de laatste tijd.” Christus Jezus. En het wordt alleen maar erger: het ene cliché wordt op het volgende archetype gestapeld: het verhaal speelt zich af in een ommuurde stad ergens in het gat van Pluto, onzichtbare vijanden verschuilen zich in de bossen rondom de stad, er is een corrupte ambtenaar die voorraden die uit de grote stad naar de kolonie worden gestuurd achteroverdrukt, dan is er nog een hardgekookte veteraan met maar één arm die de kinderen van de stad leert vechten, de “goede” bende tieners die allemaal bloedmooi zijn, de “slechte “ bende tieners die iets minder maar toch nog altijd mooi zijn (en eigenlijk ook wel goed zijn diep, diep vanbinnen), de aanval van de vijanden waarbij iedereen zich veilig kan verschansen maar dan blijkt plots dat er een klein kind is achtergebleven middenin de gevarenzone, enzovoort. Het houdt niet op! En, moet je nu wat weten, het smaakt heerlijk. Clichés en archetypes zijn dat niet zomaar geworden. Iets wordt een cliché of archetype omdat het werkt. De Star Wars mythe is bijvoorbeeld één en al met dat soort bouwstenen opgebouwd. Bovendien draait alles in dit verhaal als een tierelier. Het helpt natuurlijk dat schrijver Von Eckartsberg zijn eigen ding doet met de overbekende ingrediënten. Zijn feel voor personages en dialoog zijn een grote plus. Dit eerste deel telt zo’n tachtig pagina’s en het grootste deel daarvan wordt gebruikt om de personages uit te werken. En dat zijn er heel wat. We kunnen met recht en reden zeggen dat deze strip een ensemblecast heeft. Je zou dan kunnen denken dat er niet veel actie in het verhaal zit en dat het misschien wel vrij saai is. Niets is minder waar. Von Eckartsberg heeft begrepen dat personages uitwerken niet enkel via dialoog gebeurt. Hij laat de figuren dingen doen die hun karakter schetsen voor de lezer. Geen woorden maar daden. Zoals bij de meeste echt goede fictie bestaat de motor van Gung Ho uit de personages. Dat de strip zo fantastisch is, is voor een groot deel ook toe te schrijven aan tekenaar Von Kummant. Zijn praktisch volledig digitale tekeningen zijn om duimen en vingers bij af te likken. Een beetje Arthur De Pins-achtig. Von Kummant tekent superaantrekkelijke personages zonder ze in de uitverkoop te zetten. Denk dus niet aan opgeblazen spieren en/of borsten maar aan appetijtelijke dames en heren van vlees en bloed. Bovendien zijn ze extreem expressief. De decors zijn eveneens zeer sfeervol en als er actie in de strip zit dan spat die van de pagina’s. Je hebt zo van die tekenaars die van het slechtste scenario denkbaar nog een goedverkopende strip kunnen maken. Von Kummant is er zo één. Maar Von Kummant mag een topscenario uittekenen. Verbind zelf de puntjes. De Gorilla mag zich op de borst slaan met zo’n titel in zijn fonds. Gung Ho Deel 1: Zwarte schapen Tekst: Benjamin von Eckartsberg Tekeningen: Thomy von Kummant Gorilla