Lekker hapje

De familie Kiekeboe moet ik vermoedelijk aan niemand van u nog voorstellen. Sommige striplezers kennen de Kiekeboes waarschijnlijk beter dan hun eigen gezin. Naar alle waarschijnlijkheid glipt een nieuwe aflevering van deze reeks meestal ook door de mazen van het net van recensenten omdat er vier afleveringen per jaar verschijnen of omdat een recensent de reeks al zoveel keer besproken heeft. Voor een zeer goede aflevering maak ik echter graag een uitzondering…

Wat er net zo goed is aan “Bistro Dodo” is de plot van het verhaal. Die zit op ingenieuze wijze in elkaar. Verschillende verhaaldraadjes worden tot een magistraal geheel geweven: Fanny en haar vriendin Alanis vertrekken op citytrip naar Amsterdam, Firmin Van de Kasseien vertelt zijn vrouw dat hij op businesstrip gaat naar Texel maar reist eigenlijk naar Tenerife met Tomboy, een andere vriendin van Fanny en Kiekeboe en Konstantinopel reizen dan weer echt naar Texel af om de zaakjes van Van de Kasseien echt te regelen.

Moest dit een realistische strip geweest zijn ik had het misschien ongeloofwaardig gevonden hoe alle puzzelstukjes uiteindelijk op hun plaats vallen, maar dit is echter een entertainende familiestrip en ik kan niet anders dan met verwondering lezen hoe Merho en zijn medewerkers de toevalligheden op geloofwaardige wijze op uw bord lepelen. Meer nog: ze lijken zelf de draak te steken met de verwachtingen van de personages en de lezers zelf in een memorabele telefoonscène tussen Kiekeboe en Fanny.

Natuurlijk zijn er nog andere aspecten van deze strip die me konden bekoren. Dat Tomboy een callgirl is en hoe moedig het is van Merho om zo’n personage op te voeren is al uitvoerig besproken geweest in pers allerhande, maar Merho houdt niet op. Het thema van deze strip is genetische manipulatie in plant en dier, toch ook wel een geladen en modern gegeven. Zonder vaart uit het verhaal te halen of voor- en/of tegenstanders gelijk te geven smokkelt Merho dit hete hangijzer binnen in zijn strip. Hoe meer succes deze serie lijkt te hebben, hoe meer Merho zijn gedacht lijkt te kunnen zeggen over dingen die hem interesseren, kwaad maken of irriteren. “Hoe meer verkochte exemplaren, hoe beter.” zeg ik dan.

Reken bij daar nog eens de gekende sfeer van goed gevonden woordgrapjes, de actie en/of humor op elke pagina en de vlotte tekeningen, die als altijd van hoge kwaliteit zijn, bij en je hebt een onderhoudende en spannende strip met net genoeg toegevoegde pikante kruiden om je hier en daar toch even te doen nadenken over leven en maatschappij.

Moest ik kinderen hebben ik doe ze elke week een Kiekeboe strip cadeau.

De Kiekeboes nr. 137: Bistro Dodo

Standaard uitgeverij

Tekst en Tekeningen: Merho (Met medewerking van Ivan Adriaenssens, Kristof Fagard en Peter Koeken.)

Inkleuring: Ria Smits