Sébastien Conard (°1982) is voor geen gat te vangen. Dit is een stripinformatieblad dus we concentreren ons hier op zijn strips maar het is het vermelden waard dat Conard zich ook waagt in andere disciplines: artikels, uitgeven, recensies, scenario’s voor andere tekenaars,… Het lijkt wel alsof Conard rechtstreeks uit de renaissance naar deze tijd gekatapulteerd werd. Een portret van een Uomo Universale in, en vroeger soms aan, de dop.

Hoewel Conard al hier en daar zijn teken –en schrijfwerk liet zien kwam hij pas echt op stoom toen hij in 2006 op vierentwintigjarige leeftijd met enkele mede-enthousiastelingen het Vlaamse stripmagazine “Het Salon” oprichtte.

Voorheen had hij zijn licht al opgestoken bij het blad “Parcifal”. Hij verschilde echter van mening met de redactie over welke strips zij publiceerden en vooral welke niet. Al snel groeide de zin om zelf iets uit de boerenklei te stampen. Tot de redactie van “Parcifal” voor hun vierde en laatste nummer een stunt bedacht. Dat nummer zou uitkomen als 5 aparte boekje van vijf verschillende gastredacties. Op dat moment grepen Conard en zijn kompanen de koe bij de lurven. “Het Salon nr. 0” werd één van die vijf boekjes.

Aan het eerste reguliere nummer van “Het Salon” (april 2007) werd er gewerkt met een driekoppige redactie waar Conard deel van uitmaakte. Het tweede deel van het magazine verscheen, wegens copyrightredenen onder de naam “Plots Stripmagazine”. Na dit tweede nummer besloot Conard uit de redactie te stappen. Om meer tijd te hebben om te tekenen, maar ook omdat hij een koppige steenezel is die het moeilijk vond om compromissen te sluiten. Dat kan uiteraard een voordeel zijn, zo’n eigen visie. Als je een comité een paard laat ontwerpen krijg je immers een kameel.

Ondanks het feit dat zijn naam niet meer onder het kopje “redactie” stond dacht hij nog veel mee over de weg die het blad zou volgen en hielp hij achter de schermen vaak aan evenementen of happenings die “Plots” organiseerde en nog steeds organiseert.

In ongeveer elk nummer van “Plots” is werk van Conard te vinden. Sommige zijn strips op eigen scenario, anderen strips op scenario van anderen (onder meer goed verborgen schrijftalent Jelle Joseph) en voor weer andere strips schreef hij enkel het scenario.

In deze periode ontstonden ook (in samenwerking met Mathias Van den Berghe en ondergetekende) de figuren “Parkinson & Alzheimer”. Deze twee oud-strijders verschenen in Focus Knack in het kader van hun Stripstrijd en hadden in het schooljaar 2010-2011 een vaste stek in de Leuvense universiteitskrant Veto.

Naast de strips die Conard in “Plots” publiceerde werkte hij voor tal van andere bladen en organisaties. Opmerkelijk is zijn keuze voor links georiënteerde groepen. Een teken dat zijn werk in die tijd eerder gestuwd werd door persoonlijke overtuiging dan door economisch belang.

Vernoemenswaardig zijn de strips die hij maakt voor de Gentse stadkrant “Tien Tiens”, de cultuurkritische artikels die hij schrijft voor het blad “Rekto:Verso”, de cartoons voor “Apache”, een website die gaat voor alternatieve verslaggeving, cartoons voor “Climaxi”, een beweging voor klimaat en sociale rechtvaardigheid en cartoons voor “Werkwijzer VZW” een organisatie die zich inzet voor werklozen.

Omdat strips maken niet altijd brood op de plank brengt lonkte ook de arbeidersmarkt. Conard heeft onder andere gewerkt in het Marc Sleen Museum (Nero) en voor de stripverdeler “Pinceel”. We kunnen aan de hand van die keuzes op zijn minst zeggen dat hij werk zocht in zijn interessesfeer en op zijn meest dat het stripmedium hem nauw aan het hart ligt. Een interesse (of passie?) die culmineerde wanneer hij zijn doctoraatsstudie rond beeldverhaal aanving. Momenteel is Conard aan de slag als docent beeldverhaal.

Conards doctoraatsstudie handelt over de experimentele beeldroman. Een genre waarin hij zich zelf bekwaamde, getuige de experimentele strips die hij publiceerde in “Plots” en op de website “Stripelmagazine”.

Dat experimentele zien we ook doorsijpelen in zijn eerste twee boeken. In “Iedereen op zoek” (Bries 2009), zijn debuut, vertaalt zich dat eerder in het scenario en de lay-out. “Iedereen op zoek” is een mozaïekvertelling die soms op waarlijk verrassende wijze in beeld wordt gezet. Het boek verscheen meteen in het Nederlands, het Frans en het Engels, een gegeven waar de auteur zelf de hand in had. Opnieuw een staving van de ambitie waarover Conard beschikt.

2010 bleek een sleuteljaar voor de Conard. Hij was ontevreden met de promotie die rond zijn debuut gevoerd werd door de uitgever. Ook het uiterlijk van de uitgave kon zijn goedkeuring niet wegdragen. De auteur besloot nadien om een eigen kleine uitgeverij te starten met drie medeplichtigen. “Imprimitiv” werd al snel boven de doopvont gehouden. Hun eerste uitgave werd “Aambacht” een bloemlezing van teksten en beelden, vaak gecombineerd. Ook in deze uitgave komt het experimentele om het hoekje loeren.

De tweede uitgave van “Imprimitiv” was meteen het tweede boek van Conard: “Dirk gaat op vakantie”. Het teken dat een nieuw tijdperk aangebroken lijkt is de naam op de cover: “Sébastien Conard” tot nog toe publiceerde Conard immers steeds onder de naam “Seb C”. “Dirk gaat op vakantie” is de culminatie van alles waar Conard voor staat: experimentele grafische -en scenariotechnieken die een sociaal bewogen verhaal vertellen.

Misschien zijn er mensen die denken te zullen afknappen op zoveel geëxperimenteer en sociale bewogenheid maar daar hoeft niet voor gevreesd worden. De tekenstijl van Conard is zeer toegankelijk en uitnodigend, getuige de illustraties bij dit artikel. En Conard is ook slim genoeg om zijn werk te doorspekken met humor, emotie en spanning.

Gelukkig hoeft u mijn woord daar niet voor aan te nemen. Conard lijkt te geloven in het internet en is de eigenaar van een uitgebreide site. Op die site vind je links naar veruit al het korte stripwerk dat hij al gepubliceerd heeft, naar artikels en naar korte prozaverhalen. Een goudmijn voor de iets avontuurlijker stripliefhebber.

Meer: http://www.sebc.be/

Groeibriljanten is een reeks artikelen rond aanstormend striptalent geschreven voor Stripschrift. Deze aflevering verscheen eerst in Stripschrift nr. 420 in februari 2012.