Leuke klootzak

“SGF” is een bundeling van de pagina’s die Simon Spruyt publiceerde in Focus Knack. Hij geraakte aan die publicatiemogelijkheid dankzij de “Focus Knack Stripstrijd” van 2007. Tien strips dongen mee naar de hoofdprijs, waaronder ook “Parkinson & Alzheimer” van Seb C en ondergetekende. Tijd voor wraak dus …

Jammer genoeg voor de wraakgodinnen was dit een strip waar ik met plezier van verloren heb. Dat toont dit boek nogmaals aan.

Het boek vat in losse hoofdstukken, die duidelijk apart geconcipieerd werden, de opkomst en ondergang van een fictieve Simon Spruyt en zijn stripimperium samen. Die fictieve Simon Spruyt is een gewetenloze smeerlap. Eentje van het zuiverste water. Hij heeft ook gigantisch veel succes en schopt het zelfs tot godheid. Dat dit verhaal verzonnen werd staat dus buiten kijf. Wat echter geen fictie is, zijn de commentaren over de strip –en de wijde wereld die Spruyt kwijt kon in het verhaal. Zo geeft hij de term “graphic novel” een veeg uit de pan, trakteert hij de grote verkoopketens op enkele muilperen en haalt hij het kapitalisme vlotjes onderuit.

Spruyt doet dit met een zeer vlotte tekenpen en bewijst het medium strip op zijn duimpje te kennen. Hij gebruikt bijvoorbeeld realistischere tekeningen wanneer hij citeert uit de beeldende kunst en bijna karikaturale tekeningen om emotie weer te geven. Op die manier herkent de lezer makkelijker citaat en emotie.

En citeren doet hij, zowel visueel (Jeroen Bosch, Winsor McCay, communistische propaganda, enz.) als in het verhaal (Star Wars, A Clockwork Orange,  Amerikaanse voorlichtingsfilmpjes uit de jaren 50, enz.) Dat hij uit zowel populaire als klassieke cultuur citeert en dat dat niet eens botst, strekt de man tot eer en onderstreept zijn talent als verteller. In het verhaal zelf wisselt hij trouwens ook kots en kak af met slimmere humor.

De kleuren, voornamelijk door Maarten De Saeger, passen zich wonderwel aan aan emotie en actie. Het gebeurt veel dat een bepaalde plaat of pagina plots uit een totaal ander kleurenpalet wordt samengesteld om een verhalend element te onderstrepen. Klasse.

Dat het boek niet helemaal uit elkaar valt in de verzameling losse verhalen die het eigenlijk is hangt voor een deel af van hoe het concept werkelijkheid werd gemaakt. Er werden een proloog en een epiloog  aan het verhaal toegevoegd en tussen de verschillende hoofdstukjes zitten prachtige prenten die als overgang tussen losse delen dienen. Ook schutbladen en cover (compleet met citaat van Vergilius op de achterkant) zijn gemaakt om binnen het concept te passen. Voorwaar: een mooie uitgave.

Misschien dat dit boek, gezien de vele commentaren en verwijzingen naar het medium zelf, door stripmakers of mensen die “het wereldje” kennen nog iets beter gesmaakt wordt, maar smaken zal het vrijwel iedereen.

SGF

Tekst & Tekeningen: Simon Spruyt

Kleur: Maarten De Saeger & Simon Spruyt

Silvester