…But not as we now it.

Lewis Trondheim is vooral bekend om de fantasy reeks waarvan hij Joann Sfar de trotse ouders zijn: “Donjon”. Deze reeks beloofde ons een episch verhaal van ruwweg 300 afleveringen in de drie hoofdreeksen alleen al. Daar zijn echter, op dertien jaar tijd, nog “maar” 17 afleveringen van verschenen. Groot was dan ook de verbazing van de fans toen Trondheim ineens op de proppen kwam met “Ralph Azham”, een trilogie die volledig losstaat van Donjon maar die wel zeer vergelijkbaar is.

“Ralph Azham” is immers eveneens een fantasy reeks en aangezien Trondheim scenario en tekeningen zelf voor zijn rekening neemt zijn er uiteraard ook overeenkomsten qua sfeer en toon.

Sommige fans van “Donjon” uitten reeds hun teleurstelling in verband met de nieuwe reeks. Trondheim zou volgens hen beter eerst de overige 283 afleveringen van “Donjon” afwerken voor hij aan andere zaken begint. En een nieuwe reeks, tot daaraan toe, maar dat het eveneens fantasy is, dat is niets minder dan een kaakslag waarmee vergeleken de kaakslagen die De Wever en Vlaanderen al hebben mogen ontvangen van de Walen klein bier zijn.

Waaraan het die bepaalde fans ontbreekt is ten eerste realiteitszin, want het kleinste kind heeft al lang door dat de 300 afleveringen van “Donjon” er enkel zullen komen als de makers een Willy Vandersteentje of een Jeff Nyske doen en strips blijven maken na hun overlijden, en ten tweede ontbreekt het hen aan kwaliteitszin, want deze eerst “Ralph Azham” is immers beter dan de laatste paar “Donjon” strips.

Het verhaal gaat over ene Ralph (duh…) die ooit aangewezen werd als mogelijks “de uitverkorene” waar het koninkrijk Astolia al jaren naar op zoek is. Die uitverkorene zal het land redden van de dreiging van de invasiemachten van slechterik Vom Syrus. Na een test in de hoofdstad bleek dat Ralph niet de uitverkorene is en daardoor verwordt hij tot de risee van zijn dorp. Zijn medebewoners hadden immers gehoopt dat zij, eens Ralph de sterrenstatus van uitverkorene had behaald, mede zouden kunnen baden in een gloed van rijkdom en faam.

Deze eerste aflevering draait vooral rond hoe Ralph gezien wordt door de rest van het dorp en hoe Ralph daar zelf mee om gaat. Hij is een buitenbeentje maar lijkt dat eigenlijk al lang aanvaard te hebben. Met wapens als sarcasme, cynisme en sluwheid weet hij te overleven tussen zijn dorpsgenoten. Daarmee hebben we al één van de belangrijkste kenmerken van een typische Trondheim achter de kiezen: de humor.

Trondheim is een meester in de droge en/of absurde grap en in deze strip toont hij ons nogmaals waarom. Ondanks de absurditeiten zorgt hij ervoor dat zijn grappen kloppen. Binnen de karakters van zijn personages en binnen de wereld die hij geschapen heeft werken zijn grappen perfect omdat ze waarachtig zijn, één van de grootste redenen waarom ze zo goed zijn.

De plot, die afwisselt tussen het heden en het verleden, is spannend, met voldoende mysteries en twists om de doorsnee lezer op het puntje van zijn/haar stoel te positioneren.

Wat deze strip echter onderscheidt van “Donjon” is dat er meer emotie inzit. Daarmee wil ik niet gezegd hebben dat “Donjon” een soort emotioneel Antarctisch ijsveld is maar dat de aanwezige emoties niet echt heel diep worden uitgespit.

Deze eerste aflevering van “Ralph Azham” draait in se eigenlijk over de relatie van Ralph met zijn vader. Een aangrijpende historie, die door het clevere gebruik van de voornoemde chronologie des te dieper snijdt. En als dat geen pluspunt is, dan weet ik het niet meer.

Over hoe de strip eruit ziet kunnen we kort zijn. Trondheim tekent op zijn gebruikelijke hoge niveau. De kleuren van Brigitte Findakly hebben, hoewel ze soms gewaagd zijn, een zeer organische en sprookjesachtige feel. Inkleurwerk dat niet inwisselbaar is, ik wou dat ik dat meer tegenkwam. De lettering van Philippe Goglowski is frivool, past bij de tekeningen maar staat soms wat ongelukkig gepositioneerd. Dat ligt eerder aan het feit dat dit vertaald werk is dan aan de prestatie van Goglowski zelf. Het is immers quasi onmogelijk om in het Nederlands evenveel letters en lettergrepen als in het origineel te gebruiken om zo de positionering van de woorden in de tekstballons te kopiëren.

Wat we hier dus in handen hebben is een zeer grappige, uitermate onderhoudende, spannende en grafisch hoogstaande fantasy reeks voor de liefhebbers, die echter ook meer diepgang heeft dan de meeste andere reeksen in dit genre.

Als Trondheim deze kwaliteit evenaart in elk tussendoortje dan mag hij van mij “Donjon” nog veel op pauze zetten.

Ralph Azham nr. 1 – Lieg je tegen de mensen van wie je houdt?

Tekst & Tekeningen: Lewis Trondheim

Kleur: Brigitte Findakley

Lettering: Philippe Goglowski

Dupuis

SC – € 6,50