Brain Freeze is de beste Nederlandstalige site voor comigerelateerde informatie en recensies. Af en toe schrijf ik voor hen een recensie. dat zal dan, uiteraard, van Engelstalig werk zijn.

Spaceballs

Eén van de grootse problemen met het lezen van Marvel comics is dat je als lezer doorgaans niet alle bagage hebt om de personages en verhalen voluit te kunnen begrijpen. De geschiedenis van een Marvel personage kan immers allerlei “belangrijke” orgelpunten bevatten die ramificaties hebben voor het huidige verhaal: dode tweelingbroers uit de verre toekomst, een Ultra-vestiet als moeder of een aartsvijand die, in een comic gepubliceerd in 1972, gevangen werd gezet in een dimensie die zich opent en sluit naargelang de temperatuur van een bepaald eeuwenoud artifact.

X-men: S.W.O.R.D. is echter wel een serie die makkelijk te volgen is.

De schrijver ervan, Kieron Gillen, is een Brit die zich met een stuitende snelheid naar de top van Marvel geschreven heeft. Eerst was er zijn creator owned serie “Phonogram” bij Image, nadien mocht hij enkele korte opvulverhalen schrijven voor Marvel, vervolgens enkele limited series (Waaronder “Dark Reign: Ares” en “Beta Ray Bill: Godhunter) en kort nadien zijn eigen reeks: “S.W.OR.D”.

Spijtig genoeg heeft die maar 5 nummers geduurd. Marvel heeft de reeks immers stopgezet wegens tegenvallende verkoopscijfers. Dat kan maar twee dingen betekenen: ofwel was de reeks archie-, maar dan ook archieslecht, want gewoon “slecht” verkoopt doorgaans wel, ofwel was de reeks goed, maar te intelligent geschreven en kon de doorsnee fanboy niet goed mee. (zie oa ook “Automatic Kafka”, “Unknown Soldier” en “Madamme Xanadu”)

Spijtig genoeg is dat laatste waar voor “S.W.O.R.D.”, maar soit: we hebben toch deze TPB om van te genieten en Gillen schrijft ondertussen ook “Generation Hope”, een X-men spin-off en wordt dra één van de hoofdschrijvers van “Uncanny X-men” dus niet getreurd.

“S.W.O.R.D.” gaat over een organisatie die de aarde moet beschermen van alle denkbare buitenaardse dreigingen. (Vandaar: Sentient World Observation and Response Department) De organisatie bestaat zogezegd al langer in het Marvel universum maar werd pas in 2005 door Joss Wheddon in “Astonishing X-men” bedacht. Dat is meteen één van de redenen waarom de reeks zo makkelijk te begrijpen is voor mensen zonder veel kennis van de Marvel continuïteit: er is nog niet veel met het concept van “S.W.OR.D.” gedaan en Gillen heeft de kans gehad om veel nieuwe personages te bedenken.

Over de plot wil ik niet teveel verraden buiten dat die razend spannend is en dat het vooruit gaat. Het gehele verhaal (5 comics dus 110 pagina’s) speelt zich af in 1 dag. De ondertitel van de TPB is dus niet voor niets “No Time to Breathe”. De belangrijkste reden voor dat hoge tempo is het veelvoud aan verhaallijnen. Aan het begin van het verhaal worden zaadjes geplant voor verschillende gebeurtenissen die Gillen als een meesterverteller op elkaar laat inwerken naar het einde van het verhaal toe.

De dialogen van Gillen zijn messcherp en blinken uit door hun grappigheid. Een beetje Warren Ellis-esque (De Ellis van 15 jaar terug welteverstaan). Een schrijver die in zijn comic een alien: “We would have slaves to build temples of pain in their own flesh.” laat zeggen en me een grinnik ontlokt kan niet veel meer mis doen voor mij.

Geslaagde bijrollen zijn er voor Beast en Lockheed (beiden bekend uit X-men). Gillen schrijft beide personages alsof hij ze al jaren kent. Vooral Lockheed getuigt in dit verhaal van een karakterontwikkeling om “u” tegen te zeggen. (En nee: ik spreek mezelf niet tegen inzake mijn beweerselen inzake de problemen met continuïteit bij Marvel.. Ja, dit zijn personages met een geschiedenis van tientallen jaren maar Gillen bedenkt nieuwe en frisse verhalen voor hen.)

Deze strip is een soort van Space Opera en science fiction fans worden op hun wenken bediend: robots, buitenaardse wezens in alle kleuren en maten met elk hun eigen culturen en gedragscodes, techno babble, armageddon devices, explosies en lasergeweren. Bij al deze elementen en meer mag u een dikke, vette “check” zetten.

En dan komen we bij een wat minder puntje: de tekeningen. Niet dat die slecht zijn maar ik kreeg soms de indruk dat er hier sprake is geweest van haastwerk. Steven Sanders, de tekenaar, die hier voor het eerst een grote comic reeks werd toegewezen, is in staat om zeer expressieve gezichten te tekenen, hanteert spectaculaire camerastandpunten en weet hoe je een verhaal vertelt met prentjes, daar niet van, maar soms deden de tekeningen wat platjes en tweedimensionaal aan of zaten er storende dicrepanties in de anatomie.

Laat deze schoonheidsfoutjes je echter niet tegenhouden om deze trade een kans te geven. Er is een grote kans dat Gillen later nog serieuze potten breekt en dan kan je ten minste zeggen dat je hem al volgt van voor zijn “bekend” werk.

X-men: S.W.O.R.D. “No Time to Breathe” TPB

Tekst Kieron Gillen

Tekeningen: Steve Sanders

Inkt: Craig Yeung

Lettering: Dave Lanphear

Kleur: Matt Wilson

Marvel Comics