Rustpunt

Even geen persoonlijk werk of zware graphic novel deze week, maar een avontuurlijke en degelijk opgebouwde sciencefiction strip. Hoewel, dit nieuwste deel van de Franse succesreeks bevat eigenlijk nogal veel introspectie en navelstaarderij en slechts weinig ontploffingen. Als dat maar goed afloopt…

Dat is ook de vraag die menig lezer zich stelde bij het dichtslaan van het vorige deel van deze reeks. Hoewel de albums min of meer apart te lezen zijn vormen de nummers negen, tien en elf van Konvooi immers een drieluik.

Hoofdpersonage Nävis is het enige bekende overgebleven exemplaar van het mensenras. Ze werkt al een tijdje voor Konvooi, een soort interplanetaire versie van de UN. Nadat ze in het vorige album ontdekte dat “de goeie” en “de slechte” niet bestaan en dat elk levend wezen weleens wat boter op zijn of haar hoofd heeft begint de impulsieve en naïve Nävis na te denken over haar eigen acties. Ze wordt eindelijk volwassen als het ware.

Ze besluit dat ze één en ander beter had kunnen doen en beslist om haar fouten goed te maken. Meer vertellen zou zonde zijn maar u kunt onder andere verwachten: een spectaculaire ontsnapping, coole en originele fysionomieën van buitenaardse wezens, een energiezuigende robot en jungleactie.

Wat eigenlijk nog veel belangrijker is in dit album is hoe de visies van die voorheen “goeie” en “slechte” personages in elkaar passen en elkaar overlappen. Het album is zo opgebouwd dat we over één gebeurtenis de standpunten krijgen van Nävis zelf, een tegenstander van haar, zijn vrouw en de twee beste vrienden van Nävis, waarvan er één ooit de lakei van die tegenstander was.

Klinkt ingewikkeld? Eigenlijk niet. Schrijver Morvan weeft op professionele manier de kijk en de connecties van al deze personages tot een gedetailleerd en rijk verhaal. Hij houdt dat verhaal onder andere spannend door te spelen met flashbacks en chronologie en weet zelfs enkele stukjes uit het verre verleden en de afkomst van Nävis het verhaal binnen te smokkelen. Die afkomst is na  tien albums nog steeds onvolledig en onbekend, zelfs voor Nävis zelf, dus dat draagt bij aan het mysterie van het personage en aan het leesgenot.

De personages van Morvan spreken vlot en geloofwaardig maar soms iets te stijf. Dat kan uiteraard ook aan de vertaling liggen. Mijn Frans is niet goed genoeg om de originelen te lezen. Het mysterie of de dialogen in de brontaal levensechter zijn is er spijtig genoeg geen dat bijdraagt tot het voornoemde leesgenot.

Ook een kleine smet op het blazoen van deze strip is de lettering. De woorden staan soms veel te dicht tegen de rand van de tekstballons, waardoor je als lezer wordt afgeleid en het verhaal wordt uitgezogen.

Wel goed geplaatst zijn de prenten. Tekenaar Buchet durft al eens verder te gaan dan de simpele stroken die veel Europese strips handhaven en schudt heel wat stoere en gedurfde camerastandpunten uit zijn mouw. Deze manier van werken, gecombineerd met een stijl die zweeft tussen expressief cartoonesk en bloederig realistisch, zorgt ervoor dat de pagina’s een flitsend ritme krijgen. Zelfs als er enkele pagina’s lang enkel gesproken wordt en er even niets ontploft.

Een goed opgebouwde sciencefiction reeks dus, met genoeg branie voor de actieliefhebbers onder ons en genoeg brains voor de denkers in het diepst van hun gedachten.

Konvooi nr. 10 – Terugslag

Tekst: Morvan

Tekeningen: Buchet

Arboris