Aangezien een kennersblik beter is dan lekenstaar schrijf ik niet enkel strips, ik recenseer ze ook. Dat doe ik voor verschillende organisaties op onregelmatige basis.

Voor Stripelmagazine doe ik dat echter met een ijzeren regelmaat op dinsdag. Gesteld dat er mij geen catastrofes te beurt vallen, de wereld niet vergaat, of het internet niet plat ligt kan men van mij elke dinsdag een recensie op hun site vinden.

Vanaf nu zal ik die recensies ook hier plaatsen. Jochei!

Vanuit het niets

En dan plots, als alle hoop al was opgegeven, tovert Arleston en zijn team van stripaapjes een spin-off van de werelden van Troy uit hun mouw die wel te pruimen is.

Dit is het vierde in het Nederlands verschenen Troy-album waarvoor Arleston de schrijfteugels deelde met Mélanÿn. Hoe de twee het werk verdelen is me niet bekend dus ik kan enkel speculeren over waarom dit album beter is dan de vorige Troy-afsplitsingen. Heeft Arleston het laken wat naar zich getrokken? Wordt Mélanÿn gewoon beter? Laat ons, in verband met de toekomst, hopen op het tweede.

Wat maakt nu dit album van een hogere orde is? Wel, we zitten met een interessante plot die draait rond de 4 kinderen van een dode vorst die strijden om het koningschap. Dat die personages een originele aanpak van cliché fantasy personages behelzen is mooi meegenomen. Er is een dommige bruut, een meisje dat zich gedraagt als een jongen, een politiek konkelende onderkruiper en een medium dat bang is van geesten.

De hoofdfiguren worden bijgestaan door een uitgebreide, kleurrijke en humoristische cast, dus daar zit het ook al snor.

Zoals gewoonlijk mixed Arleston tal van fantasy-elementen door elkaar om tot een entertainend geheel te komen. Deze keer lijkt hij zich meer op de middeleeuwse fantasy te richten. Denk heksen, ridders en draken in plaats van elfen, trollen en dwergen.

Waar we wel een beetje over kunnen zemelen is dat het woord “Troy” in de titel niets anders staat te doen dan de zieltjes van de kopers en hun, met bloed, zweet en tranen, vergaarde euro’s te winnen. Er doet immers geen enkel bekend personage uit de hoofdreeks mee. Arleston beseft ook dat de speciale magische krachten die iedereen in de wereld van Troy bezit het verhaal minder spannend zouden maken. Dat euvel wordt leep opgelost door het verhaal te laten plaatsvinden in de baronieën waar, in tegenstelling tot in Eckmül, alle gebruik van toverkracht is verboden.

In principe is dit dus een totaal nieuwe reeks die niets met Troy te maken heeft buiten het feit dat ze zich ergens op die planeet afspeelt. Maar omdat dit zo’n aangename nieuwe reeks is zien we dit staaltje volksverlakkerij door de vingers.

De tekeningen van Hérenguel staan bol van karikaturale uitdrukkingen die het verhaal verlichten en de humor op heerlijke wijze onderstrepen. De man heeft ook talent voor de kunst van het vertellen. De ogen van de lezer glijden vlotjes over de pagina’s wat zorgt voor een opvallend goed flow.

De makers het punt dat de strip het plezier en de spanning van het lezen van de eerste Troy strips opwekken nog niet bereikt maar dit is een stap in de goede richting.

Legenden van Troy – Saffraan Nacht – Eerste boek: Albumen de onstoffelijke

Tekst: Arleston & Mélanÿn

Tekeningen & inkleuring: Hérenguel

Speciale effecten: Lamirand

Uitgeverij L